چندین گونه از درختچهٔ قهوه وجود دارد که دانهها یا همان میوهٔ قهوه از آنها استخراج میشود، دو گونهٔ اصلی تجاری بیشتر کشت میشود که یکی معروف به قهوهٔ عربیکا[و ۷] است که مورد توجهترین گونه است و بومی ارتفاعات جنوب غربی اتیوپی و فلات بوما در جنوب شرقی سودان است و احتمالاً کوه مارسابیت در شمال کنیا میباشد، نوع دیگر گونهٔ قهوهٔ کانیفورا[و ۸] است که بومی نواحی غربی و مرکزی زیر صحرای آفریقااز گینه تا اوگاندا و سودان جنوبی میباشد، چندین گونهٔ دیگر هم وجود دارد که کمتر مطرح هستند از جمله لیبریکا،[و ۹] موریتیانا،[و ۱۰] راکیموسا[و ۱۱] و استنوفیلا[و ۱۲]
تمام گیاهان قهوه در خانوادهٔ بزرگ روناسیان قرار دارند که درخت و در حقیقت درختچههایی همیشه سبز[و ۱۳] هستند که ممکن است تا ۵ متر رشد داشته باشند (۱۵ فوت)، برگهای درختچهٔ قهوه سبز تیره و براق میباشد و معمولاً بین ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر (۴/۶ اینچ) طول و ۶ سانتیمتر (۲/۴ اینچ) ممکن است گسترش داشته باشند، برگها اغلب ساده هستند و خوشههای گل به رنگ سفید معطر است، مادگی گیاه شاملتخمدان تحتانی است که مشخصهٔ روناسیان میباشد، گلها اغلب بیضی شکل و اندازهٔ آنها حدود ۱/۵ سانتیمتر (۰/۶ اینچ) میباشد،[۸] میوهٔ نارس قهوه به رنگ سبز است و در ادامه تبدیل به رنگ زرد میشوند و در هنگام رسیدن تبدیل به رنگ قرمز میشوند، هر میوهٔ قهوه شامل دو دانه است و در ۵ تا ۱۰ در صد میوهها تنها یکدانه وجود دارد، انواع میوههای قهوه در گونهٔ عربیکا بین ۶ تا ۸ ماه میرسند و قابل چیدن هستند در حالی که در قهوهٔ روبوستا حدود ۹ تا ۱۱ ماه زمان میبرد، میوهها را معمولاً به کمک نور خورشید خشک میکنند اما روشهای صنعتی هم برای این کار وجود دارد[۹] قهوهٔ عربیکا عمدتاً خودش گرده افشانی میکند و قهوهٔ کانیفورا و لیبریکا نیاز به پیوند دارند و باید رویشی تکثیر شوند از جمله قلمه زدن و پیوند و جوانه زدن که از روشهای معمول تکثیر رویشی است